|
|
|
|
|
گاه بر خرمنم چنان آتش گاه بر آتش دلم باران گاه از كرده خودم شادم گاه از عاقبت بسي ترسان از شرابي ز عشق او مستم از كششهاي حس او حيران گاه رو سوي چشمه احساس گاه عازم به كوه ويرانم شادمانم كه عاشقي اي دوست تا ابد پيش يار مي مانم |
||
|
+
نوشته شده در دوشنبه ششم فروردین ۱۳۸۶ساعت 14:34 توسط سید حسین عمادی سرخی
|
|
||