در جمع یاران دروغین، مرد تنهایم

بازم با کمک از احساس زیبای "بهانه"
بیایید میهمان صفحاتی از قلب من باشید.
گاه بر خرمنم چنان آتش
گاه بر آتش دلم باران
گاه از كرده خودم شادم
گاه از عاقبت بسي ترسان
از شرابي ز عشق او مستم
از كششهاي حس او حيران
گاه رو سوي چشمه احساس
گاه عازم به كوه ويرانم
شادمانم كه عاشقي اي دوست
تا ابد پيش يار مي مانم
+ نوشته شده در  دوشنبه ششم فروردین ۱۳۸۶ساعت 14:34  توسط سید حسین عمادی سرخی  |