در مشعر شعور تو ای هستی _ ای امید

        از قطره های خون که زحلق قلم چکید

               اشعار من به عرصه هستی کشیده شد

                      از گوشه های قلب سراسر سیاهی ام

                         بر پاره هایی از ورق - از کاغذ سفید

تقدیم تو همه آنچه گفته ام

                     زیرا از آن توست

                                    اما هنوز برایت نگفته ام

در بامداد عشق چه بسیار دیده ای

               پیشانی سجود کلام مرا که بود

                           از شکر نعمت وصل تو بر زمین

اکنون ببین شکوه قیام کلام من

        در لحظه های دوری از آغوش مهر تو

                            در شامگاه سرد فراق تو نازنین

1380/12/20