در جمع یاران دروغین، مرد تنهایم

واگویه های قلب مرد تنها | آذر ۱۳۸۵
بیایید میهمان صفحاتی از قلب من باشید.

ماه هم خفت در این تیره شب تنهائی

                همدمی نیست دگر در دل شب

بجز از چند ستاره - یک ابر

و غم دوری تو

             که سراپای مرا

                        پر نموده چون تب

چشمکهای ستاره

            شیطنت های ابر

                  می برد ذهن مرا

                           به خیالی شیرین

                                    که پر از یاد تو است

و غم دوری تو

  آنچنان از در و دیوار وجودم پیداست

              که هویداست در این گوشه شهر

                                          مرد تنهایی هست

که تو دنیای وی ای

که چو فرهاد تو است

1381/2/14

+ نوشته شده در  شنبه بیست و پنجم آذر ۱۳۸۵ساعت 23:0  توسط سید حسین عمادی سرخی  |